Ölümle alıp veremediğimiz yok,
verip alamadığımız var.
acısı taptaze, hava almadığından gönlüm bayatlamaz,
unuturlar da ben unutmam,
gidenler oldukça, kalanlar kıymetlenir de,
sadece ben kalacağımdan,
en kıymetlin benim, en kıymetlim gibi.

Temeli sağlam bir Aşk benim ki,
onlarda anlamsız gülüşmeler,
aciz bakışmalar. Sonunda Aşk’a döndürülecekler.

Hissiyattan uzak, gözlerin tuzak,
gözkapakların kapan, yeşil ölüm satan,
madem öyle, gidilir mi yine de?

Hiçbir şey olmamış gibi davranıyorsun yine,
kaybettiklerinin arasında hiçbir şeyim de,
hiç mi acı vermiyor diğer gidenler?
Nesin Sen öyle, Sen söyle?
Nasıl böyle kalpsiz ve vicdansız olabildin?

Kalp Belası / 086