Martımın çenesinde gökyüzünün sesi,
sessizliği bozduğundan beri Alev’le,
yanıyor kanatları, ateş böceği gibi,
anlatıyorum ya, Aşk’tan kafiyelerle.

Ses tellerimin mızrabı Aşk…
Anlattıkça açıldı sesim, uzaklardan duyuldu.
Oğuz gönüllü ölümlü, Aşk varsa ucunda,
sonunda ölecek dünya da, bir Alev’de yanacağız…

Uyanacağız, martı çığlıkları eşliğinde,
izleyeceğiz birbirimizi, Aşk bildikçe…
Sen geldiğin için Aşk’a yaz geldi,
hala sıcak göğsüm, soğumadı kafesim.

Zaten kafes değil miydi Aşk başlı başına?
Öyle değil Oğuz, henüz zerren tutuşmadı…
Alev henüz yakmadı, ciğerparen ölmedi,
zamanı bitince ağlayacak gözlerin yeniden.

Alev / 38