Bu gün doğum günüm.
On Dokuz Mayıs…
Ne değerli bir gün değil mi?
Doğduğum Cuma gecesi,
ne mübarek bir gece değil mi?
Bundan mı hissiyatlıyım,
sanki bir şifresi var gibi, anlatmak istediği bir şeyleri var sanki kaderimin.

Aşk amelimin götüreceği yer yangınken,
yalvarıyorum günaha düşmemek için Allah’a.
Başka kime sığınabilirim? Herkes olsa da, O yoksa, tamamen yalnızım.
O’nu yokluktan Tenzih ederim.

Ben Oğuzhan Deniz,
süslü kelimelerin tükenmediği yer Aşk’ında,
Aşk’ıyla, gökyüzünü şiir kağıtlarına boğan adam,
Adam’lıktan yoksun ama Aşık Adam.
Kağıt kalem kokar parmaklarım, kömür izi avuçlarım,
avurtlarıma üzüntü çökmüşken,
elmacıklarımdan topla Aşk’ı…

Ben Oğuzhan Deniz,
Aşk’ını kelimelere sığdırmaya çalışan Adam,
çırpındıkça Aşk’a batan adam,
aklına Yağmur yağan Adam.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 089 (19.05.1989)