Sen’sizlik çekilir iş değil,
sabah sıcak simidin yanına, soğuk çay gibi,
bayat ekmek gibi. Olsun,
bunları da bulamayanlar var.
Çay, demli olmalı, hem de sıcak,
dudakların gibi yakmalı dudaklarımı,
Aşk’ın gibi, içimi kaynatmalı.

Kahve de sıcak olsun, orta şekerli,
Sen’in gibi uyutmasın, Sen’sizlik gibi.
Telvesinden hayallerimi görmem gerekir,
öncesinden mutluluğu görüp, ümit etmek.
Görmeden gözlerini, yalancıdır yeşil,
yeşilin en güzel hali gözlerindedir,
telvenin en koyu hali, gözlerimdedir.

Bunlar Sana, yine de basit gelir,
düşünüyorum da, söz, Deniz gibidir,
Dünya kadar hayatı vardır,
ama bitmez işte, bazen kötü yazdırır,
hava fırtınalıdır o an.

Usulca çekilip köşeme o zaman,
izliyorum saatlerce dalgaları,
Martı’larla paylaşıyorum simitlerimi,
öylesine alıştılar ki bana, Sen gelirsen,
aç kalacaklar. Buna göz yumamam,
onları aç bırakamam.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 025