Bir yanımı esir almış yokluk.
Bir yanım varlık, şükür.

Kainatın patladığı güne şükür.
Güneşin yakıldığı, tutuşturulduğu güne şükür.
Dünyaya çarpan meteora,
balığın karaya ayak basmasına şükür.
Ademin yediği elmaya şükür, boğazında kalsa da!

Şükür Nuh’un tufanına, İsa’nın toprak kuşlarına.
İşte geldim.
Üstüm başım çamur içinde,
öyle geldim.
Şekillendim.
Aşk oldum.
Aşık oldum.
Üfledi Rabb, Oğuz oldum.
Yazdım Aşk’ın en saf halini.
Sırtımda ter soğumadı.
Sıcacık yer kabuğundan geldim,
işte öyle geldim ben Sana.

#OD | Mehpâre – 4.Mektup