Bitmek üzere olan mutlaka biter,
Artık Aşk’ından gitmek üzereyim,
yoksa Aşk’ın bende bitmez.
Aşk yaşamayı da zorunlu kılar,
ölemezsin, ölmek istesen de!
karamsarlaşırsın,
kararırsın.

Gönlümün ateşinden sıcak göğsüm,
kızgın gözlerim, gittiğinden beri,
beni ölüme terk ettiğinden beri.
Buna gitmek denmez, öldürmedikçe,
güldürmedikçe sevdin denmez ona.
Süslemedikçe kulaklarını papatyalarla,
papatyaların da ahı kalır omuzlarımda.
Sen beni gelmediğin her gün öldürüyorsun ya,
ben her gün dirilip geliyorum peşinden,
bu ölümden de kurtulmak için vakti tamir ettim.

Umutlarımı diri-diri gömdüm,
Martı’lar üstlerini örtüyor, gözlerimin toprağından.
Çokluğunda ne bereket var, Aşk’ından alır diyaret.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 067