Utanıyorum kendimden,
bir de kalbinden,
Aşk nasıl da bunca şeye rağmen kalbimde?
Oğuz anlamlı sözler adamı değildir,
bakın,
Aşk Oğuz’u ne hale getirdi.
Getirecekte,
perişan bile etmedi henüz,
henüz yazmam gereken binlerce satır varken,
Allah’ın ilminden bir adım öte gidemem,
keşke tüm sözlerim Allah için dökülse kalemimden.

İmkânı var amma ne inatçıdır Bed,
bir de bilmiyormuş gibi uzaktasın hep.
Hep’liktente kurtulurum, Hiç’likten de,
elbet bir gün sensizlikten de kurtulurum.
İnanıyorum da nasıl olacak bilmiyorum,
bilmemek ne kötüdür sensizlik içinde,
dışımda Kirli Sakallı Korsan Martı Terbiyesi,
beni sensizlikle terbiye etme, seninle mutlu et…
Elinden gelemez mi?
Gelemez, “Var” etmek Allah’a Mahsusta,
yazdırmıştı evvelce Levh-i Mahfuza, sırat kıldan ince,
kuldan odunlarla taştı cehennem aşıklarla.
Maşûklar kazanır,
kaşıkla ilhamımdan sana yazılmış binlerce sözü,
hepsinde ayrı tat vardır, hepsinde ayrı-ayrı güzelliğin.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 008