Peşinden koşturan İlahi adalet, gaflet…
Affet Râbb, kul’un yorgundur epeyce,
Mayıs’tan kalma bir hevesle yaşar,
Nisan günlerinin hürmetine kurtar.

Benden ezâ görmemiştir kulların,
cezayı yeteri kadar çektim, yetmedi.
Sual etmem, şükür verdiğin ceza ilmine de.
Kimliğim karamsar, bundan değişmez.

Ona aşık olmakta kimse bana yetişemez,
aşık atamaz aşıklar, aşk evreni omuzumda,
onlar sanarlar bir öküzün boynuzunda,
kendi etrafımda, O’nun etrafında pervaneyim.

Her halimle bedbahtım, bedbindeyim,
kalemi çirkin sıfatlara sokmaktan koru,
aklımı koru, ailemi koru, O’nu koru Râbb.
Ölürse ölürüm, alnımda da öyle mi yazar?

Oğuzhan Deniz * Bazen gitmekle-kalmak arasında, boşluktasın insanlar.