Gönlüm bilinç kazandı Aşk yüzünden,
Yağmurlar tenimi delip, Ruh’uma yağar,
Aşk’tan çiviler yuva yapar aklıma,
aklım bu sancıya dayanamayıp gitti başımdan,
kaşımın yanından süzülür kanlar,
tırnakların kadar kırmızıdır oysa.

Uyuyamıyorum…
Aşk gözkapaklarımda olsa, kopartırdım,
başımda olsa, giderdim giyotine,
kalbimde olsa, sökerdim kendi ellerimle,
Aşk denen şey Ruh’umda, ulaşamıyorum ona,
bir yolunu bulup konuşabilirsen yine Ruh’unla,
beni anlat O’na, Aşk’ımdan bahsetsen yeter O’na,
O bile dayanamaz yangınıma…

Ruh’u ağlayan kadın;
Ruh’unun hıçkırıklarını duyar gibiyim,
Bu kadar yakınken O’na,
bir kere bile dinlemiyorsun ya,
O’na da üzülüyorum ben.
Her şeye de üzülürüm ben.
Her şey Sen olduğun için bende,
üzülürüm Sen’sizlikten Ben.

Egomun, Aşk’ta tavan yaptığı an,
haklıyım aslında…
Her şeyi kaybedersin de Ben’i asla.
İşte ben öyle bir şeyim.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 051