Ruh elbisemin kaftanı Aşk,
öyle tozlandı Sen’sizlikten,
gel de birlikte yıkayalım gönlünde,
kalbinin damarlarında kurutalım,
nemi üzerimizde arınır…

Nasıl onlar Aşk’ımın yanında değersizlerse,
Sen’de öyle değersizsin gururumun nezdinde,
her neyse, Sen gel de, unuturum, gurur da ne?

Onların seni seviyorum demeleri kadar ucuz,
paha biçilmez sevgimin yanında içilmez,
öyle kıymetlisin, öyle temizlenirsin gözlerimde.
Ben de öyle mi temizlenirim?
Aşk’ının yangını temizler mi günahlarımı,
duymuyor musun Ruh’umun çıtırtılarını,
beden tenekemden yükseliyor alazları,
gökyüzüne kafiyedir Oğuz’un yazdıkları,
yıkıntıları, yandıkları, yanacakları.

Ben daha çok yanacağım bu Sen’sizlikte,
akıl işi değil de, söyle, ne gelir ki elden?

Kalp Belası / 076