Evet evet, beni affet. Beni yine mahvet,
hak ediyor dünya uykulu oğuz,
uykusu sana ağır Oğuz’u,
Fark et…
OD, Aşk’ın hiç sönmeyen adamı.

Döndükçe peşin sıra pervane,
her masiva yükü biriktirenden,
uyandıkça kahve etkisinden,
gözlerimin görebildiği kadar varsın.

Bitmek tükenmek bilmez umudum,
avuçlarımda kaldı parmak izlerin,
izledim, günler kısaldı da vakit bitti,
geceler uzadı da yok uykuya doyduğun.

Binlerce satırın altında vardır adım,
adım adım yürüyorum zaman bitişine,
bitişte bizden başka sade ben var,
benden içte sade Sen var, Sen kal.

Camdan Kafes / 33