Aslında sende teksin. Düşün,
senin benden başka düşünenin mi var?
Senin benden başka sığınabileceğin
başka kimin var?

Kim değer verir sana benden başka?
Düşün,
öyle bir düşün-ki yansın beyin hücrelerin.
Ah etsin için, pişman olsun yüzün…

Düşün,
Kim içinden gelerek öper seni?
Kim hevesini bir türlü alamaz?
Kim öleceğini bile bile gelir peşinden?
Kim yalnızlığı seçer başka tenlere karşı?

Düşün, ölene kadar düşün…
Hergün düşün bu sözleri.

Kim merakını yenemez benden başka?
Kim? Ardından kaybolana kadar bakar caddede…
Kim izler saatlerce saçlarını?
Kim öve-öve bitiremez gözlerinin güzelliğini?
Herkes seni sevmekten bıkar, sıkılır.
Ama ben sıkılmam, sıkılmadım.

Düşün, garip bıraktığın beni düşün.
Düşün de uçuklasın dudakların,
düşün neleri ters ettin ellerinle.

Kim bir nefeslikte olsa kokun için
yıllardır özlem duyar? Kim sırf sensin diye
sever seni? Kim değer verir?

Bunları yapmayan kiminle birlikte olursan ol,
aslında yalnızsın.

#Bir Şairi Asla Terk Etme