Kaynar kanım kalp kazanında,
kazdıkça derinleşir Aşk’ı ilmi,
derinlere indikçe yakar kalbi.
Buna yağmur serinlik, hiç delil değil,
anlamadığın kelimeler topluluğu sefil,
anlamı yok kelimelerin de,
bana Sen’i hatırlatmasa, Sen’i anlatmasa,
şimdi neyim var neyim yoksa, Sen’siziz.
Kelimelerim Sen’siz, halim sessiz.
Aldanış yeri kalp ini, dünde ne varsa,
onlar da hayli Sen’siz, bir o kadar sessiz.
Ümidim var kelimelerden, kafiyelerden,
Sen’i anlatabilir ihtimali var zihnimde,
oysa bilmiyorum henüz Sen’sizlikte eşsiz.
Oğuz ne densiz, günaha batıp gelir kapıya,
yangında diye feryat eder de, uzaklaşmaz hiç,
Oğuz ne cahil böyle, dünya uykusunda,
ne bitmez bir rüya, Sen’sizlik cabası,
rüya içinde rüya.
Mutlusun güya, hülasa, her ne varsa bensiz,
nereye kadar gidebilirsin sevgisiz?
Bilinçsiz…
Yürüdüğün her yol bensiz hiçbir yere gider,
herkes bir yerde, Oğuz tümüyle Aşık İhtimali’nde,
olur ya, gelirsin geri, uyumuyorum anahtarın yoktur diye.

Aşık İhtimali / 24