Belli belirsiz başımın saçı, dalgaları Deniz’dendir,
kefil olsa yine, gözlerim ezilir borçtan kamçılarla,
dizlerim ezilir düşmekten, Aşk Gölgesi koşmaktan,
dilim damağıma yapışır da ayıramam susuzluktan.

Su, senin görüntündür, benim yegane gücümdür,
yüreğimi sensizlikle dolduran Hikmet sahibidir,
bu Hikmet’ten üstün olsa bilgim, beynim,
elbet o kelimeleri yazarım da, yine yanar bedenim.

Sen yakma Yâ Râbb, sen soğut kalbimi Aşk’a,
öldürme seninle dolmadan kalbimin tümü,
yükü neyse çekmeye razıyım amma, utanırım,
duaların da efendisi olur kalbim, bir unutsa.

Bu ikilemden duvara vursunlar başımı,
kalbimi söküp yerinden, kül etsinler.
Bilmez, insanlığa düşmanlık sebebimi,
karamsarlık elbiselerimden geceler…

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 278