Aşık’tan aşikâr kafiye, özlemim tek kâr,
hasret yanımda intihar, bununla iftihar,
kalmamış aklımın zerre darasında inkâr,
Sen’den başka kim varsa hepsi gattar.

Sen’den başka ne düşüncem varsa zihnime iftira,
bu yağmurları intihara sürükleyen bulutlar gibidir,
bahar kışa imrenir, kış bahara, ikisinin arasında ki son ve ilk gibisin.
İlk’im de Sen’sin, Son’um da, sonunda öğreneceksin heyhatta,
hayat buna aldanan bir tadımlık lokma, kalacak tadı damağında,
Aşk bunu ikiye katlayan hazda, iki kat hızla götürür Sen’sizlik buna,
gel de uyanık kal o halde, nasıl telaşlanmasın Oğuz bu halde?
bir yanımda ebedi Sen’sizlik, bir yanımda sonsuz ihtimal,
gel de Sen uyu şimdi, aklını kurcalamaz mı Aşık adamın?
Bu satırları okudukça işleyecek içine sevda yanığım, tadacaksın.
Yanacaksın, kurtulamayacaksın, yanarsın, kurtulamazsın,
çok bilir o uzaktan tanıyanlar içini, unut derler basitçe,
kolaysa Siz nefes almayın ölesiye, öldüresiye gülme şimdi böylesine,
elimde olsa vazgeçerdim, bunca yolu gelmişken dönmekte edepsizlik.
Bana Sen’i sorarlar, konuşmamak ne demek, asla susmam,
asla uslanmam Sen’sizlikten, ben bununla terbiye olmam.
Bir nefeste anlatmam, Sen’i dinletmenin keyfini çıkarırım,
onlar dinleyip hayretle bakarlar, hayret O’na derler, hayran olurum Sana,
zaten başka kim böyle hayran ki Sana?

Aşık İhtimali / 40