Bana ölüm lazım değil,
hayat lazım değil Sen olmadıkça,
Rıza gerek bana, Aşk gerek bana.
Acizliğimin cılız bedenime yakışmaması,
bunda bile hadsizlikten sayıp hakkımı,
Hâk’ka teslim ettim canımı…
Uyan Aşk’sızlıktan, cansızlık felahı devran,
etraf et yiyenlerle kokuşmuş.
içlerinde binlerce sahte his doluşmuş.
Emri olsa taşı çatlatır aklım,
bileklerim aynı kan gücüyle toslar kayalara,
kan kusarlar, Aşk devrinin asil meylisi,
meyhanemin duvarında asılı afiş güzeli,
faiş marifet kafiye, zor iş, zor…
Hor görmekte bundan mı gelir?
Yok geri dönesim, hiç gidesim yok Aşk’ından,
taşkınlıktan bunlar, onlar benden daha mı gururlu?
Oğuz Aşk’ın surû, aksi olsa kapına gelip ulurdu.
Ruh’um Aşk’a dar kalıp örtü,
kanına bulaştığından etim, çıkmaz kirim,
bilirim ateş kuyusu, bir yangından diğerine koşar bedenim,
aklalmaz, son bulmaz Aşk,
sonbaharın sonu, umut-huzur topladı bavulu,
ihtimale kalmış Ruh’lu, yalnızlık uykulu.

Aşık İhtimali / 14