Yanıyordum önceden. Şimdi de öyle,
uzaklığı öğrenmiştim, şimdi yakınlığı,
hala yanıyorum, yanında bile özlüyorum.
Nefesimden bir adım bile öte gideme.

Karış yangınıma, tüketelim ömrümüzü,
zaten ölmeyecek miyiz? Ve sevdiklerimiz de…
Sevelim öyleyse, kuralsız, nizamsız, daima,
tüketelim ömrümüzü birbirimize.

Başka ne varsa unutalım, boş verelim.
İkimizden başka ne varsa, vazgeçelim.
Canımız bile vazgeçecekken bedenimizden,
biz kıymetini bilelim Ruhlarımızın… Çünkü,
onlar ölmez.

Boş ver, bizden daha çok gülsün onlar,
boş ver, bizden daha çok yesin onlar,
yedikleri de, içtikleri de dünyalıktır onların,
güya Aşk’ta öyleymiş, boş ver onları. Çünkü,
Aşk Ruh’umuzadır.

Alev / 21