Elimde bu şiirlerimden başka bir şey yok,
Ölüme kadar yolu var,
bir günde neden 24 saat var?
Oğuz da öyle derin anlamlı…
Neden Sen’de kaldı Sen’ce Aşk’ı?

Sen henüz kendini bile bilmezken,
ezberlemiştim ben her zerreni,
şimdi benden unutmamı bekleme,
bunu hiç mi hiç isteme benden,
istesen de gelmez elimden,
istedim ben.

Sen’i, unutkanlık dolabıma tıkıştırsam,
bunca sayfa ile oraya da sığmazsın artık,
öyle taşmış aklımın kafiyelerinden,
Sen’i yazdıkça unutmak isteyen bir aptalım ben.
Kendine gel Oğuz, silkelen, sakaldan bozma yelen,
gamzelerine mezar, bununla beraber yine üzülen.

Gülümse Sen, hiçbir şey olmamış gibi,
ezilme Sen, hiç kaybetmemiş gibi,
işte bunun içinde üzülüyorum ben.

Kalp Belası / 039