Biliyor musun?
Artık vazgeçiyorum…
Sevmekten değil, beklemekten değil,
karmakarışık.
Bunu anlamanı beklemiyorum,
beni anlamadığın için bunu anlamanı hiç beklemiyorum.

Kahverengi gözlerimdedir toprağın bereketi,
oradan geldiğim için gideceğim oraya,
eski saflığımı bulamam…
Benden gittiğin için bana geri döneceksin,
eski saflığının kirlenmiş örtüsüyle,
şimdi söyle, toprak kabul ederken en kötüsünü bile,
benim lüksüm ne?
Benim lüksüm Aşk,
Sen’sizliği tüm masumluğuyla hediye etti.
Merak etme, onlar dünya terse dönse bile vazgeçmiyorlarken,
benim hakkım var vazgeçmemeye,
neyse ne, ölüm bile vazgeçer bazen,
kesin karar vermediği sürece ayakta durursun.

Yağmur Kuşağı / 29