Bitmeli mi Sen’ce de?
Vazgeçmeli miyim gerçekten?
Gerçekten bitmeli Oğuz,
Yağmur yağmayı bırakmalı mı aklıma?
Öyle ya, değersizliğinin yanındasın,
ne kadar ediyorsa Ruh’un, o kadar Aşık’sın.

Canım emanet ya bedene,
şimdi Sen’i ne kadar seversem o kadarı kâr,
ne kadar yazarsam, o kadar kârda kafiyeler…
Sen ağladığında kan kırmızı olurdu yemyeşil gözlerin,
öyle sonbaharı yaşardı ormanlar, oksijenin anlamı kalmazdı.
Kalmadı,
yüreğinde bir parçalık Oğuz, havasızlıktan öldü,
martılar çığlık çığlığa, dönüp durur tepemde.
Ölen de terbiyesiyle, seven de…
Öyle ya, giden de terbiyesiyle,
Martı’ları terbiye ettim de kendimi değil,
Aşk evimin yıkılır her gün bir kirişi,
çöktü içime toz bulutu…
Yağmur yükselip, zihnime yuva kurdu,
bu umuttu, umudu tüketen buluttu,
Oğuz Sevmekten değil de yazmaktan vazgeçti.

Yağmur Kuşağı / 30