Burası Yağmur Ülkesi,
Oğuz Aşk’tan Padişah,
Padişahın tek kişilik ülkesi,
kocaman ülke ikimiz için,
ne istiyorsan parmaklarını şıklat,
ışık saç, Martılar hizmetinde,
bu yüzden terbiyemde, bir dediğini iki ederlerse, nefesleri parmaklarımın gürültüsünde.

Burası Yağmur Ülkesi,
Sen yağıyorsun sürekli,
Padişahı Oğuz’dur. Çok yaşamaz bu gidişle, bu Sen’sizlikle.

Yağmur Ağacı’nın, Aşkı Gölgesi’nde,
göğsü nefesinden şikayetçi ihtiyarın,
Payitaht ölmem için ağıt yakar,
ben yaşadıkça, şikayetçi Martılar,
benden değil, Aşıklığımdan,
bende sıkıldım bundan, durmadan yazıyorum da,
her köşesi kağıt oldu ülkemin, yollar bile kağıttan, gemiler tam da bu yüzden kağıttan,
kağıttan papatyalar var bahçelerinde,
şiir açarlar. Güneşi Sen sanıp, ona bakarlar.

Oysa Güneş bile ebedi değildir.
Ruh’uma bak öyleyse, sonsuzluk gör.
Ruh’umda Sana Aşık ya, sonsuzluğa bak.
Yok mu?
Sana ben kadar güzel sözler yazan kimsen?
Sen’i ben kadar güzel anlatabilen…
ne körlüktür gözlerinde ki?
Kin gözlüğümü o? Kim umurumda Sen’den başka, o yüzden fark etmez bana.
Ben kini bile Aşk’ına çevirdim,
artık, sadece Sen’sizlikleyim.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 069