Gelip kendin bak, gözlerime,
sakaldan karanlık görülen yüzüme,
her bir zerresinde üzüntü mezarları.
Her günün döküntü evre tabutları.

Kavuştur demiyorum YâRâbb…
Savuştur beni, sönsün közlerim,
ovuştur da görsün gözlerim…
Ben, ölümde olsa beklerim.

Yağmura denk üzüntüm,
gurura da yüzüm yok, kusura da.
Neftîye hasretim, bir kaç adım ötesine,
kalmamış tezimde, manik teorimde.

Peki, gülen yüzüne yalan mı gamzeler?
Dervişin yolu biterse, sonudur nefesinin.
Bulutun Yağmuru biterse, sonudur evrimin,
biraz yardım dilenip, uyuyacak gözlerim.

Oğuzhan Deniz * Sadece ölmekle görevli insanlar.