Ağır gelir Aşk Sen’in gibilere,
benim gibilere hafif.
Benim gibi kaç Aşığın var ki?
İyi düşün, o yüzden kimsesizsin.
Sana kendimi hatırlatmaya çalışıyorum bu kelimelerle,
oturmuş tırlatıyorum saçma sözcüklerle.
Cümle sevdasına düşmüş ilham gibi,
Sen sevdasına bürünmüş Oğuz.
uçsuz bucaksız Aşk var kalbimde,
koru kendini, öyle saf karanlıktır burası,
kaybedebilirsin kendini, kendimde.

Aşık adam, sevdiği olur bir anda,
tekrar kendine gelemediğinden saçmalar.

Oturmuş, Sen’i yazıyorum, zorunlu gibi,
Aşığım ya, ondandır kesin, Aşk kalbe besin.
Parmaklarım aşındı Aşk’ı yazmaktan,
Yaratan yazmadıktan sonra, neye yarar?
Karar Hâk, yazar da, siler de Hâk,
muhtaç değildir kimseye.
Keşke Râbb’imin gücünden sonsuzda biri kadar güçlü olsam.
O zaman kurtulabilirdim Aşk’tan.
Bu Râbb’in Yüce’liğidir, ölçüsünde eksik yoktur,
her şeyi bildiği gibi, sınırı olmadığı gibi ilminin,
güçsüzlüğümün de bahanesi yoktur.
Allah’tan başka Aşık olunacak Zaat yoktur.
Kalbi O’nu görene.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 036