Artık tanıyamıyorlar beni,
aşkın ışıkları yok,
tüm gerçeklere karşı,
yokuş yukarı koşar aşkın,
aşığınım da,
aşığının nefesi yorulmadı bir türlü,
ayaklarımda yükler,
yürümekte zordu bu yolda.

Yanıyor yürüdüğüm yolların ağaçları,
önceleri,
gözlerinden yeşillenmişti bu yollar,
şimdi nefes alamıyor olmam gururumdan,
yeşilliğinden ölmek de seni sevmek kadar zor.

Zordu Bed,
Yağmur Ağacı altında uyuyor,
bu Aşk Gölgesi,
bu yüzden serindi bir ara,
sonra güneş çekildi aşkın yörüngesinden,
terk etti yeryüzümü,
eksilere düştü sıcak.

Sana yeniden kavuşabilirsem,
sıcaklığını tadacağım,
bu tada sarhoş olacak kadar kanacağım,
kandığım güzelliğinden belirir aklımın kısalığı,
ben bu kadar cahillik içinde aşkına kafa tutarım.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 069