Kış meyvesi, yanaklarının kırmızısı,
klişe söylenenlerden değil,
kült ekin mevsim mesiresi av yeri,
anlamadığında beni, anlarım yine.
Ben anlarım da, kimse bilmez bunu,
ne önemi var ki başka her şeyin,
bizden ala yol Aşk’a, inanmasalar da.
İnanmasa da doğa, gözlerimin toprağıdır.

Uyandı kış, yerinden doğruldu…
yağmur yüklü bulutlarla getiriyor Aşk’ı…
Ağlayınca ağlayacaklar hep birlikte,
yeryüzü sele gömülür ahir yasında.

Beni anlamamak için elinden gelenin en iyisi,
Aşık olmak anlaşılmamak için iyi bir neden,
neden anlaşılasın ki zaten, kimse bilmiyorken,
ciğerlerime tırmanan sigaramın merdiveninden,
bırakıyorum her bir nefeste kendimi yüksekten.

Hengâm / 06