Söz kıymet bilip Sen’leşti,
kalemimdendi bütün marifet,
ha gayret OD ha gayret,
Aşığın Maşuğa varacağı günler,
bitmek tükenmek bilmese de yangın,
sonsuza dek bu yanışın.

İçimde pişmanlıklarım,
dışımda gülümseyen elbisem
ve tükürüp attım bu densizliği,
ölmek istediğim çoktur da korkarım.

Zaman, yalnızlığı kadar varken,
çekemiyor bundan ötürü erken,
gelmişine geçmişine söverlerken,
bizden çıkarıyor tüm sinirini. Ondan.

Hengâm / 07