Rüzgar benim yüzümdür,
yüzünden çalıp üzüntüleri,
yüzüme iliştirir de,
kabulüm,
üzülürüm yerine,
sevebilirim.

Halim bundan daha kötü,
hörgücümden taşan aşktır,
böğürtlen tadından eksik,
yemeye yüzüm de yok artık.

Közlenmekte yine dilimde sözler,
haddini bildiremediğim aşka,
kalbimi dinlettiğim gökyüzünden,
gelir tüm sevdiğin müzikler.

Bitmesine az kaldı deyip,
avunuyorum,
bittiğine sevinirken,
olmadığına üzülüyorum.
Yüzünü görebileceğim her ana şükrediyorum,
rüzgar yüzümden çalıp saçlarını, dağıttı.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 055