Şiir sunan adamın kan kustuğu an,
kalp sızısından tadacak ölümü, can çekilecek bedenden,
gözler kapanacak yeniden yaratılışa kadar.
O halde gelme,

Bu kaçıncı şiir?
Unuttum… Hiç biri aklımda değil,
aklım Sen’inle dolu.
Bu kaçıncı Yağmur?
Zamanım olsa, her yağmur tanesince anlatırım Sen’i,
Sen, Yağmur denen mucizenin özetisin.
Sen’sizlik özetim, demiştim.
Beni ancak bununla tanırlar.
Bak şimdi aptal kelimelerden zırvalayacağım yine;

Üzgün Martı, masiva günah çuvalı,
incirin ezilmiş torbası gözlerimin altı,
bitmemiş yorgunluğun efendisi zaman,
hiçte yorulmaz Sen’sizlikten, kardeş gibi,
peşimden sürüklüyorum geçmişini,
başka zaman yokmuş gibi, gelecek zaman yokmuş gibi.
Sen’sizlik zamanı öyle sömürüyor ki,
görüyor gözlerim, aptallığıma doymuyorum.
İnkârı olsa da tövbesi var sonunda, inanıyorum.

Yağmur Kuşağı / 21