Aşk denen palavra, abra-kadabra,
Oğuz uyanır kapında, palavralarla.
İnanma, Sen’i sevdiğimin aksini ben bile söylersem, bana.
Aşk’la günü geçmeyen adamın, Aşk’sız bir ömrü nasıl geçsin?
Sen’inle su gibi akar gider zaman,
Sen’sizlik bu yüzden zıttı zamanın,
geçmiyor zamanım, vakit gösteren tablom.

Marifetim, Sen’i anlatan sözleri yazmak, Aşk hissiyatıyla,
Ak saçlı ihtiyar ihtiyatıyla, hevesle, canla ve başla.
Sana her gün yeniden Aşık olmanın can havliyle,
haliyle, azizdir kelimelerim, Aşk’ımın muhteremliğinden.
Aşk Oğuz da, muhkem, dudaklarından bal saçar kelimesi,
kafiyesi Aşık eder onca Aşk arayan budalayı.

Susmayı, gittikten sonra öğrendim,
bu suskun halim, tamamen susmuş halim,
yeryüzünden gitmiş halim. Vah halim vah,
Malum, Aşk denen hissi tattığım gündür,
tatmadım başka gerçekliği, hepsi yalan gelir.
Sen’sizliğe talim.

Bitmediğini söyle, bir gün geleceğini söyle,
katlansın gururum umuduma.
Gitmeyeceğini söyle, öyle söyle ki,
gitsen bile, bunu hissetmeyeyim.
Öyle güzel söyle, güzel sesinle.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 028