Bari ölürken ol yanımda, başımı sıvazla,
kanım soğurken bedenimde, üşürüm de,
ölmekten değil, sensizliktendir soğukluk,
boğuklaşan görüntüler içinde en berraksın.

Ne feryad-ı bağırırsın, dağılırsın da, ağlarım,
yakılan ağıtlardan anlarım, ağladığını,
bunu hak etmekte gönlüme rıza verir,
gururum da o zaman vazgeçer, umutsuzluktan.

Koy başını omuzlarıma, korkma donuk gözlerimden,
öksüz kalırım ya o gün, anasız-babasız,
sen olursun onların yerine de ağlayanım,
zaten başka kimim var-ki? Bir Bed’im, bir Sen’im.

Şimdi yıkanmış tenime öpücükler bırak,
günahtır bilirim, bunlar benim için hediyedir,
ölmekte vardı ya işin ucunda, bu aşkın başında,
vazgeçmekte yoktu sonunda ölümde olsa.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 140