Beni senden taşmış sellerde boğ, ölmem.
Sensizlik uykusundan sen uykusuzluğuna,
uyanacağım günlerin hatrına saklı ölüm,
ne kötü bir lahzadır, başka anı yokmuş gibi.

Beni topla Deniz kumları arası kabuklardan,
dinle, aşkımı duyarsın kopmuş ses tellerimden
ve onları birbirine bağlamak için yutkunan boğazım,
düğümlenmiş aşktan yudumlar, yutkundurmazlar.

En iyi seni bilirim, en iyi bileceğin de benim,
bildiklerimin dışında kalırsa bir gün gözlerin,
o gün yeryüzünün dibindeyim demektir,
ölüm Allah’ın emri de, aşk kimin Hikmeti?

Bu Hikmetle kaynar kalbim, sen inadımdan,
aşkın icabından tüm bu satırlar ve saçmalar,
inanmazlar da anlamazlar Oğuz’dan saf Aşk-ı,
anlamadıkları halde ne konuşurlar aşktan?

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi /242