Hayatım sen kadar aptal bir bulmaca,
ucubesiyim aşkının, evet kibrin efendisyim,
aşk’ın olmuşsa konu, benden delisi yoktu,
buna delil, milyar satırımdan birisi oldu.

Yakışır üzüntün yüzüme, gözüme ağlayış,
gökgürültüsü sesimden sen diye yakarış,
ıslanır da kirpiklerim sürmelenir, huzmesin,
gözümün göreceği bir damla güzelliksin.

Kurtuluşa adımlar kala öleceğim, Aşk Gölgesi’nde,
karanlığın evini yıktı Bed’in martıları, ağlar Oğuz,
Aşktan yananın kalıntılarını harcar Mecnun-Ferhat,
parçalarımı rüzgar savururken, merhamet Allah’tan.

Kim yutksunsa, uykusu Bed’in kabusundan öte,
güzellikten de kabus olur ya, terk edilmişse,
Hikmet’i Allah’tan bilip, kabul etmek yakışır,
Aşığın Rabb’tan gayri kimi vardır? Yalnızlığı…

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 244