Kadıköy’de bir sahildeyim şimdi,
martılar tepemde ağıt yakıyorlar açlığa,
kağıt karalıyor ellerim,
neden mi burada?
Fakülte çıkışlarında seni beklediğimden…

Evim buradan çok çok uzakta,
başka sahilde,
o sahilden de 1 saat kadar uzakta,
ne uzak…
Burada beklemekten başka bir işim yok,
seni beklerken,
bir şeyler karalıyorum aşk diye.

Sonra denizde boğuyorum tüm sözlerimi,
martılar simit sanıp,
dalıyorlar denize,
kağıttan sözler,
ahenkli tüm kafiyeler,
kopuyorlar birbirinden,
sonsuza kadar.

Hava iyice karardı deyip kalkıyorum yerimden,
kendimden şikayet ederek,
yürüyorum sonra,
otobüsün camına kafamı yaslayıp seni hayal ediyorum,
aklım sahilde kalıyor,
geleceğini umut eden gönlümle.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 039