Burası yaz gibi görünse de,
Oğuz yaşar Aşk Gölgesi‘nde,
gölgesinde pineklediğimiz ağaç,
hâlâ yerinde, biliyor musun?
Bilmiyorsun…
O yüzden Oğuz hâlâ Aşk Gölgesi’nde.

Uzak olduğun kadar Aşığım,
bana ne kadar uzak olduğunu da bilmiyorum üstelik.
Bilmediklerimiz kadar Aşığım,
neleri bilmediğimizi de bilmiyorum üstelik.
Bildiklerimle gelemem Sana,
bilgi öğrenebilmekle sınırlı,
öğrenebilmekte zihnim ile sınırlı iken,
Aşk’ın bir sınırı yok, kalbim gibi,
kalbim tahmini 60 yıl ömürken,
Aşk’ın uçsuz-bucaksız, bir nevi Oğuz,
sonsuz.

Ve açmış olan tüm yapraklar kadar,
açacak olanları da dahil, sayfalarım olsa,
ağaçlar da kalemim, bunlar Sen’i anlatmak için yetersiz kalır ilhamıma.
İnadına kalbim Sen’in için yanmakta.
Sen de ne varsa…
Onlar da diyor, O’nda ne buluyorsa,
işte bu yüzden Aşığım Sana,
başka hiç kimse Sen’de ne bulduğumu,
ne umduğumu anlamıyorlar.
Ben, Sen’den başkasını da anlayamıyorum üstelik.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 061