Sonsuzluğa kanat çırpan bir Martıdır Aşk,
kanatları sonsuzluktan zaman çalar da,
bu yüzden bitti-bitecek Aşk Gölgesi.
İlk benden duy istedim, bitmek üzereyim.

Zayıflamak üzüntünün en büyük delili,
Aşk’ından delirmiş en genç ben varım,
benden yaşlısıda yok bu zayıflıkta, açım.
Buna rağmen yiyemem tek lokma Aşk’tan.

Ölmemek için yemekle, doymak için yemek,
yemek için yaşamakta Aşk’ından uzaktır.
Adım-Adım yaklaşıyorum sana, ölüyorum,
Aşk’ından ölmekte, sadece bana yakışıyordur.

Ölmediğim sürece bitmeyecekte sanarım gölge,
Martı’nın hayatı kadar ehemmiyetim, sakinim,
gölgelerin gizlediği bir şairim, aklı başıma iliştir,
bir ton günah doldu ellerim, gözlerim günahkar.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 314