Aşığı susuz bırakmamak gözlerinin yaşı,
Sen ağlarsan gönlüm yıkılır sel taşkının,
bir başına kalmışken dünya da Aşk’sız,
başın sağ olsun, kaybediyorsun hayatı.

Bilseydin içimdekileri, unuturdun her şeyi,
her şeyin ben olurdum da benim bir Sen’im,
Sen’den beni çıkarırsan kalır hiçbir şeyim,
bilmedikçe, nasıl öğrenebilirsin Aşk’ı taşkını?

Önce kızgın bir güneş akşamını yenecektik,
zaman bitmeseydi erkenden,
gölgemizi yansıtan mumu terk edip,
karanlığa karışacaktı nefeslerimiz.

Şimdi bu ceza mı bana? Reva mı?
Kim haklı? Sen’sizliği yaşatacak hayat mı?
Bana hep geç kalan ucuz zaman mı?
Uykuya terk ettiğin yalnızlığım mı?

Camdan Kafes / 41