Sen’in bir suçun yok,
küçüksün henüz hala benden,
küçücük avuçlarını kıskan benden,
gamzelerine düşmüş Oğuz’dan.

Sen’i biliyorum da, yok hiç beni bildiğin,
uyuyamamakta aynı ederde Sen’dir.
Karmaşık hayallerimin kafiyelerinden,
gözlerim Sen’i aklıma öyle nakışladı.

Oğuz dünya yolcusu, uğurlu hayattan,
uğurla Aşk’ın alev siması bulaşmış yüzüne,
sinesinde uyuduğumdandır bütün har,
öyle çok üşüyorum da yok düşündüğün.

Bilmezsin Sen,
ağırlık öyle değil böyle yaşanır ömür boyu,
oynadığında ciğerlerim nefesimin son kozunu,
artık nefessizliğimin bir anlamı Sen olacak.

Camdan Kafes / 42