Aşk’a dair saf güç gözlerinden,
kahvesine batarken tenim,
canımın Sen dilendiği gerçektir.
Nereden bilinir ki ölünün hayat isteği,
kim tahmin bile edebilir?
O halde söyle,
nereden bilinir ki Sen isteğim,
kim tahmin bile edebilir ne çok sevdiğimi?

Özledim,
kahve gözlerinin ben bakışlarını,
intiharın eşiğinden geri çevirir,
hayat, idamın başka hali,
o halde Aşk,
nasıl Sen olmasın?

Şimdi söyle, gücün yeterse zamana,
ondan intikam almaya,
sadece benim mi yangınım var?
Öyle bilinmez ki içimin şu Aşk’ı,
öyle karmaşa yuvası kargaşa içinde,
parçalar kopar da etinden gık etmez.

Yolun sonunda ne varsa, ne bekliyorsa,
ne olmuş ölüm bekliyorsa?
Ölümü unut diyen dudaklarından,
hatırlıyorum karanlığı.

#OD-û Gazel / 16