Diliyorum bu günde gelmeni,
gelmemene ilk defa gelmemişsin gibi şaşırıyorum,
öyle taze Aşk, öyle taze acı, taziyelerim çoğalıyor.
Dudakların bile hasret birbirine, aynı şekilde gözkapakların,
farkındayım bunun, farkımda değilsin hiçbir şekilde,
eziliyorum, yoruluyorum, sonra bir nefes daha çekip Aşk’ından,
ayağa kalkıyorum yine.

Uyanmanı bekliyor tabiat ana,
Sen uyudukça kârda uyku,
uyandığında kârı devralır gündüz,
gece hasretle çeker gündüzü,
mahkum olduklarından bu döngü,
bitiriyorlar ömrü.
İşte bunu anlamayacak kadar aptalsın ya,
anlatmakta aptal işi, yine kimsesiz değilsin.

Sen’i düşünürken uyuya kalacağım yine,
kendini düşünmediğinden rahat uyuyabiliyorsun,
rahat uyumak neydi? Artık hatırlamıyorum.
Unuttum Sen gibi, Sen, Oğuz’u unuttun,
Sen, Oğuz’a umuttun, avurtlarıma çökmüş gâyy’â,
sayhâ eritti gökyüzünü, gökyüzü sahtiyanı,
Aşk budalası, Martı gururu anlattı, Oğuz anladı,
anlaktır, Aşk’tan aptaldır, oysa Yağmur candır.

Yağmur Kuşağı / 26