… Aşk’ın tam orta yerinde …

Yazacak hiçbir şeyim kalmamış gibi.

Sanıyorlar ki, görmeyince göz, söz dökülmez dilden. Öyle olsa böyle uzak kalınmaz güneşten.

Böyle ölünmez.
Böyle yaşanmaz da nasıl yaşlanır insan?
Aşığın bir şiirlik ömrü,
Sen’in bir ömre bedel oluşun,
devirir medet beklediklerini Hay’dan başka,
ne varsa sair Sana dair,
Sen fısılda ben duyarım Ay’dan.
Geldim ya O’ndan, giderim O’na,
gideyim O’na…
Yok kimsem O’ndan başka.

Bendeniz Oğuzhan Deniz,
Aşk’ın tuzlu denizi,
densiz, kapılmış bir akıntıya,
sevda denizi çarşaf yüreğimde oysa,
şimdi fırtınalar kopuyor Sen’de.
Beni bilmediğinden, bilgisizliğinden.

Bu çürümüş akşamlar, küf kokuyor Sen’siz İstanbul,
her tepesinde ayrı bir hüzün, ayrı bir çöküntü ve çöl. 

Sen’deniz, kalbimin içindesin.
Dışıma yansımış güzelliğinin ölçüsü,
bu rüyayı gerçek diyar yapan sanrı.
Aslında uyku uyumuştu Sen’de.
Sen’de huzur bulmuştu…
Ne de güzel içinde Sen varsan, her şeyin dışı.

Bende varsın, Sen ‘yokmuş‘ desen de,
bende gitmedin, Sen ‘gittim‘ desen de,
gökyüzümde varsın, desen desen,
nakış nakış kalbimde.
Atış atış yüzüme vurur heyecanım,
ateş ateş sarar bedenimi özlem.

Bu gelecek ahitin geleceği günlere,
bir yavrucak uyuyor koynumda gecelere,
uyanıyor kollarımda güzel sabahlara,
sesleniyor Sen’den güzel sesiyle,
görüyor, Sen’den güzel bakışıyla.

Yine de özlemenin sınırı yokmuş.

#OD | Sevgiliye Mektuplar * Oradasın, biliyorum… Bilmek gerçektir.