Şiirlerini Öldürürlerken

03:50 Günahlarımla beraberim.
03:51 Sevaplarım ağır basar umarım.
03:52 Açım.

Burası ikimizin için önemli.
En azından az da olsa var bir değeri.
Sen’in için yokmuş.
Kalem, silgi için.
Silgi, kalem için.
Ve yazarken saçma gelmişti tüm satırlar, şimdi daha da saçma geliyor tekrar okuyunca.
Yine de akıllanmaz hiçbir şiirinden şair.
Şiirlerini öldürürlerken, yeniden doğurur şair.

Aşkın hiç bitmedi, bende kalkmadım sofradan.
Hiç doymadım ki Sana, öyleyse Güneş nasıl doğsun?
Yol nereye götürsün şimdi?
Gün nereyi aydınlatsın şimdi?
Sen bir yere gitmenin şarkısı…
Dinledim.
Kim çaldıysa bir yere gitmeyi, gitmedim.
Göremem önümü, Sen’de ki benden…
Hangi yola düşeyim şimdi?
Kök saldım bu rutubetli toprağa,
hadi yüzümden çiçek topla kaldıysa,
umutların koparılış sesinden,
duyamam kendimi, bendeki Sen’den;
methiye metelik etmez devrimde,
devrinin en Aşık Adamı benim,
Sana ne kadar Aşık olunuyorsa, oldum.
Sen ne kadar seviliyorsan, sevdim.

#OD | Sevgiliye Mektuplar * Geçmiyor vakit, gitmiyor baş ucumdan!