Yokluğundan değer aklıma rüzgar,
Martı olur, kanatlanıp uçar,
doğa üstüne çullanan kasırga,
gönlü nasır, işlemez Aşk-ı Ebed,
mabed buna imza atar günahlarla,
ne aptal kelimeler kafiyeleşti,
Sen’in kalbin yumuşamadı, vicdan esirgenir,
marifetim Sen’i en güzel şekilde yazmaktır,
bu yüzden kötü kalbinde yazılmaya şayan,
Oğuz âyan Aşık, beyân şiir, başka yok yazan,
kıymet bil.

En can alıcı yerindir Aşk,
en vicdansız ûnâstır Aşık’tan giden,
büstümün üstünde martılar türer,
kelime yutarlar, kursakları kaynar.
Anlamadığından belli, zaten okumadığından anlamsızlar,
anlam yüklemek basit kelimelere,
değmedikçe gözlerine, anlamsızlar.
Ne boş okunur yazanlar, his kiste maruz dünyalık,
Ruh Aşk’a şahit, bundan şairlik, bariz aptallık.
Kıymet bil, benden başka aptalın da yoktur.

Yağmur Kuşağı / 13