Günaydın berbat sokak. Her sabah beklediğim dolmuş durağındayım yine. Elimde bir sigara ve insanların telaşına şahidim.

Köşede birisi var ve güvercinlere buğday atıyor. Görünüşünden devlet memuru gibi bir hali var. Pek öyle olduğu söylenemez ama. Enteresan, o da sigarasından çekip insanları seyrediyor benim gibi.

Şu an kıskandığım tek insan o bu sabah kalabalığında. Ve öylece bekliyor şimdi. Yolun tam orta yerinde. Sanırım 40-45 yaşlarında. Kepi yüzünü kapatıyor.

Şimdi ise etrafındaki tüm kuşlar uçuştu. Öylece bekliyor ve gülümsüyor. Üzerini düzeltiyor. Kim bilir sabahın bu soğuğunda ne işi var. Eğer sadece güvercinlere yem vermek için ayaktaysa ne mutlu ona.

Bense bileğimde simit poşetiyle beklemeye ve üşümeye devam ediyorum.

Hava neden bu kadar soğuk ki? Tüm mikroplar ölüyor şimdi. Bu soğukta hayatta kalabilecek çok az canlı var. Ve aydınlanmış günün gecesinden ve soğuğundan bahsetmiyorum bile.

Ne edebiyat yaptık ama sabah sabah. Çünkü sabah böyledir. İnsanı konuşturur. Koşuşturur. İşe gitmek zorunda olan binlerce, milyonlarca insanın ağızını bozar sabahlar. Bir de soğuksa ne küfür ederler bu sabahlara.

Önemli olanın ne olduğuna dair hiçbirimizin bilgisi yok. Mesela çalışıp sahip olduklarımızın her birini doğadan ücretsiz temin edebilecekken, biz yine de sabahın köründe kalkıp iş yoluna düşüyoruz. Sırf sahip olmadıklarımız için. Pahalı telefonlar, arabalar, marka kıyafetler… Ve daha binlerce gereksiz olan şey için.

Gerçekten tuhaf ve dünyaya gereksiz varlıklarız biz insanlar. Kirletmekten başka bir şey yapmadık ve şimdi güvercinlere yem vermeyi, kedilere, köpeklere mama ve su vermeyi iyilik biliyoruz kendimize. Onların yaşam alanlarını gaspettiğimiz gerçeğinin üzerini örterek. Bir de bunda kendimizi haklı görmüyor muyuz? İşte en çok asabımı da bu bozuyor.

Tüm insanlar günahkar ve kirli varlıklarız, kimse bunun zıttını iddia edemez maalesef. Ve artık dünyayı getirdiğimiz bu haliyle ve kendimizle yaşamak zorundayız.

#OD | Bendeniz – 08:52