Saatimiz çaldı, uyanmak zorundayız,
açmak zorundasın kahve gözlerini bana,
ömrümüz son buldu, yine de gül bana,
uyan da, vakti kaçırmayalım yine.

Bütün bu bitmişlikten rüya gibi,
uyandım yeniden…
Hayat başladı yeniden…
Gördü gözlerim, kahve etkisinden.

Artık uykum yok, uyumak yerine,
olabildiğince yazmak Aşk’ı yeniden.
Yeni bir sabaha, günaydın her sabaha,
güzel sabahlara, elveda yine zamana.

Anlamak ne de zor şimdi Aşk’ı,
Anlatmak iki kat güçleşti…
Ay ve Güneş kararsızlığında,
ikisine de inanırsın… oysa Aşk yakar.

Camdan Kafes / 14