Yazdıkça ikiye katlanıyor ilhamım,
bu Aşk’ımın eseridir, eser rüzgar diridir,
Hây bilir, hakkım nedir, Hây bilir, Ruh’um nefesidir.
Hây bilir, nefsim kafestir, Hây bilir, kudret elindedir.

Hây bilir de, ben ne bilmez biriyim,
laftan anlamaz adam Aşk’tan anlar sadece,
Oğuz bu anlamsızlıkta boğulan karınca,
kararınca Aşık olamayıp, ölüyor kahrıyla,
karınca-kararınca öğütüyor Aşk yangınıyla.

Haliyle, Hây bilir hakkım nedir,
ben ne edeyim, Ruh’um ellerindedir,
ister kendine çevirir, ister yangına gönderir,
Hây bilir, ben O’na gelmek isterim,
nefsim kafestir, yangına sürükletir.
Hây bilir de, ben ne bilmez biriyim böyle,
Sen’den başkasını göremeyen gözlerime,
hediyedir yeni Aşk, Aşk’tan vazgeçtim de,
Hây bilir Hây’dan hayat verdiğini, O’na şükrettiğimi,
Rabb’im beni kendine çevir, Sana yakışır bir kul olana kadar diri tut,
Rabb’im bilir, ben ondan başkasında iflah olmam,
içimde ki bu Aşk’ı kendine çevir de, yangın neymiş bilsin Ruh’um.

Yağmur Kuşağı / 11