Ardı arkası kesilmez, kelimesi bitmez,
Aşk ne gûruhları parçaladı, nefis ne gönülleri kirletti,
izletti gözlerim Sen’i gönlüme, bu izzettir,
kıymet bil, bu ne soğuk kanlı bir cinayettir?
İzah et Oğuz Aşk’ı, yansın gönlü,
gönlü-gözü Sana aç adamın Sen’sizlik tokluğu,
Sen’sizlik yokluğun ta kendisi, kaybetmiş kendisini Oğuz,
bulamamış, nereye baksa yoksun, neden yoktur…

En aziz kelimelerden topla kendini,
binlerce şiir birikti, birini bile ezberleyemez zihnin,
öylesine derindir bilinci, dengi yoktur Aşk’ta Oğuz’un,
konusu Yağmur olan şiirde benim elimdendir, elim gönlümden.
Doymadıkça yangına, yakıyor yangın da,
bilmedikçe aklım, yanacağım, bilmiyorum,
aklım nasıl da inkâr ediyor tüm kötülüklerini,
işte Sen’in gibi görmezden geliyorum Ben’i,
duymuyorum sesini, görmüyorum halini.
Oysa vakit alıp-götürüyor gençliğimi.

Oysa ne de kolay beni sevmek,
Seni Seviyorum demek kadar kolay, yalandan da olsa,
gerçi alışkınsın Sen buna, Sevmediğin halde Seviyorum demek moda.
Ben’i yokluğunla yoğuruyorsun, yok ediyorsun,
ellerinde ufalanıp gidiyorum, rüzgara karışıyor şiir yapraklarım.

Yağmur Kuşağı / 10