Seni sevmek ve ya sevmemek, ikisinin de nedeni yok,
öyle-ki, dünya bizim için dönmeyecekti ekseninde,
yerimde olsan trilyonda bir ihtimalle severdin kendini,
iyi-ki sen değilim, o an ölebilirdim sana olan Aşık’lıkta.

Sana koşmak aptallıkta, ne denli aptal bir gönül benimki,
benden daha uzağa koşamazdı kimse, aptallığımın aksine.
Bu ilimde beni yenen tek akıllı sensin, aptallıkta öldüğünde,
filmi baştan başlayacak Aşk’ın, başka biri, o gün doğduğunda.

Aşk dışında, içimde başka bir karanlık yoktur Gölge yükünden,
yüksünmez, dilediğin kadar karanlığın dibinde yaşasan, gözlerim.
Evet yine benim aciz kelimelerin altında imzası bulunan Aşığın,
zaten başka Aşığın yoktur, bu yüzden önemsiz tüm sayfalarım.

Dünya Deniz’inin tüm suları mürekkep olsa da, içinde-ki Aşk’ı,
anlatmakla bitiremez Oğuzhan Deniz, dolayısla Yağmur Deniz.
Kokusu başka her sayfamın, mürekkebi, tüm Dünya denizinden,
sensizlikten eridi de, bir deri bir kemik kaldı Dünya asaletinden.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 341