Hey, Aşk dolu adamlar, kadınlar,
bundan mı üzmek ve yormak her adımda,
kıymetsizlik bürümüş gözlerinizi,
göz görmezleri seviyorsunuz da,
sevenleri görmezden geliyorsunuz.

Oğuz Aşk’tan ölenlerin efendisi,
nefsine söz geçirememiş nefsanî,
kast etmişken mal cânâ, Cânâna kim söz yazar ki?
Kıymet bil…
Gözlerinden çalıntı, ormanların yeşil boyası,
onların Sen’i anlatacak kelimeleri bile yokken,
bu mürekkebin ilmini bildiğimden sığınırım Hâk’ka,
masumluğumun bittiği gündür Aşığım,
günahlarla çevrildi sağım-solum, gözkapaklarım,
nefret ediyorum da Sen’den, vazgeçemiyorum.
Öyle büyük günahsın.
Yazıktır Oğuz’a, kendini en beğenmişi Sana Aşık’lar arasında,
haklıdır aslında, Sen’i önemsediğinden bunca Aşk’tan kibri.
Kulaklarıma Sen dolar, Sen dolu kalpten Aşk,
gözüne Sen kaçmış adamım, öyle un ufak Aşk,
gücün yetiyorsa Sen çıkar kendini bu maneviyattan.

Yağmur Kuşağı / 05