İsyana ne gerek, var bir bilen…
Her şeyi nasılsa bilir marifetlim
mağfirettim yeniden dirilişe,
kem gözlerimin kahvesine…

Uyanmak nedir bilmez şimdi zaman…
Damarın da kan varmış gibi canlı.
Nasıl da daraldı zaman, an be an,
taşıyabildiğim kadarı Aşk’tır.

Güneş olmasa da hikayemizde,
Kar Tanelerini sevmeyi öğrenirsin,
Öğreneceksin, O üzüldüğünde üzülmeyi,
güldüğün de gülmeyi öğreneceksin.

Kar tanelerinden öğreniyoruz hayatı,
onlar için güneş neyse,
Aşığın Oğuz için budur işte zaman,
Ne soğuk işler o an, ne sıcak.

Hengâm / 11