Ne yapıyorum ki ben.
Aptal kelimeleri bir araya getirip, Sen’i var ediyorum,
kendime hâr ederim, kendimi Aşık ettim Sana,
bu yüzden suçsuzsun Sen, bundan masumsun.
Bunca senelik Sen’sizliğimi Sen bile gideremezsin,
öyle düşün de gör aklın nasıl üşüyor…
Hiçbir Aşk, aşığı terk etmedikçe bitmez,
bu tez, bu 7 milyarın can kalabalığı,
çirkinlikleri bulaşmış üstüme, günahlar sayfalarca,
solumda bu yüzden mi var ağırlık, Aşk ağrılı-sancılı hastalık.
Ve en güzel kafiyeleri topla dilimden,
yolculuk et hayallerimde, başka kimde yapabilirsin ki bunu?
Kıymet bil, yine kimsesizsin.
Kıymet bilmezsin ki, bunu da öğrenemiyorum ben.
Karamsarlığımın kapkara sakalları,
şair falan değilim, Aşığım ya ondandır.
Sen’i bir nefeste çektim içime,
ömür boyu solurum her nefeste,
ciğere yapışan katran misali Aşk,
katlandıkça katlanır, kararır,
Çünkü hiçbir Aşk, ayrılıksız yaşanmıyor.
Bunun ihtimaliyle bekliyorum,
Yağmur Kuşağı altında uyuyorum.

Yağmur Kuşağı / 03